symfonieorkest symfonie samenklank

Een symfonie is een muziekvorm die al meerdere eeuwen bestaat en is geschreven voor een groot aantal instrumenten. Een symfonieorkest bestaat uit strijkinstrumenten, hout- en koperblazers en slagwerk. Symfonie staat voor samenklank, "sym" betekent samen en "phonè" betekent klank.

Ofschoon het woord sinfonia gelijk is aan het woord symfonie heeft de sinfonia toch een andere betekenis. Claudio Monteverdi gebruikte de term voor het eerst ( in zijn opera Orfeo) voor een vrije inleiding tot het hoofdwerk, dat volgt.

Het klassieke symfonie orkest ontstond in de periode tussen de barok en de klassieke periode. Bach's zonen vormden de basis van de Mannheimerschule, een ondergewaardeerde en onderbelichte voor die tijd vernieuwende stroming waar de klassieke periode uit voort kwam.

De Mannheimerschule legde de basis voor het huidige klassieke orkest, bestaande uit strijkers, 2 fluiten, 2 hobo's, fagot, 2 hoorns, trompetten en pauken. Deze orkestbezetting is veelvuldig gebruikt door Haydn en Mozart. Beethoven verlangde meer en vergrote het orkest. in zijn 9. symfonie voegde hij voor het eerst de piccolo toe, nadat in zijn 3.symfonie voor het eerst met 3 hoorns werd gespeeld.

Met Beethoven werd de klassieke periode binnen de muziek afgesloten en vonden tal van uitbreidingen binnen het symfonie orkest plaats zowel betreft het instrumentarium, als de speeltechnieken.

Het romantische repertoire verlangt van een symfonie orkest een grote rijkdom aan klankkleuren en de ambitus van de gebruikte instrumenten werd vergroot ingezet. tevens werd het aantal musici uitgebreid. Voor het romantische repertoire is de strijker bezetting vele malen groter dan in een klassiek symfonieorkest. Verder zijn de hout-blazers vaak dubbel bezet en exotische instrumenten als de contrafagot, de celesta en harp maken standaard deel uit van het symfonie orkest.

tekst: Annelies Kuijs