'Opstaan met' dirigent Raymond Janssen in 'De Limburger'

Interview met dirigent Raymond Janssen in ‘De Limburger’ in de rubriek ‘Opstaan met’

30 december 2017.

Tekst:Jasmijn Mulkens
Foto: Mittchell Giebels

OPSTAAN MET

RAYMONDS SLAAPPASPOORT
Ligt erin om: ‘1u30.’
Staat op om: ‘Met een beetje geluk om 6u30.’
Draagt in bed: ‘Boxer en T-shirt.’
Waar lig je wakker van? ‘Te veel om op te noemen.’
Waar mogen ze je voor wakker maken? ‘Een lekkere kop koffie.’
Zou wel eens een beschuitje willen eten met: ‘Tina Turner.’

Muziek is voor dirigent en pianist Raymond Janssen een eerste levensbehoefte. Dat gaat dus ook in het weekend gewoon door.

‘Op zaterdag is mijn vrouw vrij, dus dan drinken we wat langer koffie. Daarna laat ik de honden uit en verzorg ik de paarden. We wonen midden in de natuur, dus ruimte genoeg om te wandelen.’ Voor Raymond uit Valkenburg is zaterdag een gewone werkdag. Naast musicus, is hij ondernemer en initiator van Cadenza European Art Productions. Hij bracht 140 Oost-Europese musici bij elkaar en toert met hen langs de grote podia in Europa. ‘De tournees organiseer ik zelf. Ik maak het programma, boek de zalen, verzorg de PR, regel vervoer en accommodaties, sluit verzekeringen af en doe de administratie. Tussendoor bereid ik de muziekstukken voor. Dat heb ik vrij snel in de vingers. Als ik de noten lees, dan hoor ik de muziek in mijn hoofd spelen. Het is de taal die ik moeiteloos spreek.’ Dat hij in het weekend geen vrij heeft, vindt hij niet zo erg. ‘Wat is vrij? Op een vrij moment kruip ik achter de piano. Dat is voor mij pure ontspanning. Ik speel al vanaf mijn achtste. Muziek is een eerste levensbehoefte. Ik zou niet zonder kunnen. Het is voor mij een middel om me mee te uiten.’ Passief muziek luisteren doet hij niet. Thuis staat de radio uit en concerten bezoekt hij liever niet. ‘Die muziek komt niet overeen met hoe ik het in mijn hoofd heb. Dat is voor mij moeilijk om naar te luisteren. Ik wil met muziek creëren. Een muziekstuk is als een mensenleven. Vanaf de eerste noot is er leven. Het gaat snel, langzaam, met hoogtepunten en diepe dalen.’ Ook op zaterdag staat hij dus graag voor zijn eigen orkest. Liefst in Concertgebouw Amsterdam, zijn favoriete zaal waar hij dit jaar vier keer speelde. ‘Ik leef ervoor om een muziekstuk leven in te blazen. Ik wil steeds opnieuw spelen. Het is een verslaving.’