Niccolò Paganini

Niccolò Paganini, 1782-1849 zette de maatstaf voor de romantische virtuoos. Hij had een mystieke en demonische uitstraling op het podium waarmee hij zijn publiek in heel Europa wist te betoveren. Op de eerste plaats kwam zijn meesterlijk vioolspel gedrild door zijn vader die hem water en brood ontzegde wanneer er niet voldoende werd gestudeerd. De luisteraar werd meegevoerd in een soort achtbaan waarin Paganini zijn verbijsterende techniek tentoonspreidde.

De Carrière van Niccolò Paganini

Paganini starte pas zijn echte internationale carrière als viool virtuoos op zijn 46e jaar. Tot 1809 werkte hij voornamelijk als hof musicus in Italië. Zijn ongekende virtuositeit die zijn eigen spectaculaire muziek tot zijn recht deden komen bracht Europa in de ban van deze violist. Dit ging zelfs zo ver, dat het leidde tot geruchten, hij zou een pact met de duivel hebben gesloten.

Paganini als voorbeeld

Paganini was het voorbeeld voor vele componisten en musici. Robert Schumann hoorde Paganini in Dresden en besloot in zijn navolging concertpianist te worden. Franz Liszt die reeds een grote carrière als pianist maakte, stopte met concerten en trok zich langere tijd terug om zijn virtuositeit bij te slijpen tot de hoogte van Paganini. Dit is hem overigens gelukt, na obsessief studeren kwam hij succesvol terug op het podium met 6 etudes aan hand van de caprices van Paganini.

24 caprices voor viool van Niccolò Paganini

Paganini componeerde een deel van zijn caprices al voor 1805 maar hield deze geheim tot aan hun publicatie in 1820. Hij droeg ze op aan “de kunstenaars” wetend dat weinige of geen van zijn tijdgenoten deze zou kunnen spelen. Het zijn kleine meesterwerken die ,voor die tijd, alle aspecten van het vioolspelen laten zien. Ook veel technische eigen vernieuwingen dus van Paganini’s hand, stelt hij tentoon. De grote viool solisten van onze tijd hebben altijd een of meerdere van de caprices in hun repertoire. Slechts een enkeling speelt ze compleet.