Diximus Andrei Voica met zijn nieuwe compositie THE BRIDGE, die in november 2017 tijdens de Cadenza-European-Art-Productions Tournee, in het Concertgebouw Amsterdam o.l.v. dirigent Raymond Janssen in première gaat.
Naast het Concertgebouw Amsterdam is Diximus Andrei Voica ook te beluisteren in Lviv-Oekraïne, De Doelen Rotterdam, MartiniPlaza Groningen, de Basiliek Oudenbosch en het Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven.
Uitvoerenden:
The International Symphonic Orchestra INSO-Lviv In samenwerking met The New Romanian Symphonic Choir
Diximus Andrei Voica: solist O.l.v. de Nederlandse dirigent Raymond Janssen.
Diximus Andrei Voica; componist en vibrafonist
De jonge vibrafoonsolist en componist Diximus Andrei Voica startte zijn pianostudie op 7-jarige leeftijd in zijn geboorte stad Sighișoara. Al snel werd zijn aandacht getrokken door de rijke klankkleur van de vibrafoon en vertrok op 12-jarige leeftijd naar het conservatorium van de stad Cluj. In Cluj kwam hij naast zijn klassieke opleiding ook in aanraking met jazz en wist snel de aandacht op zich te vestigen vanwege zijn improvisatietalent. Hij behaalde tal van eerste prijzen tijdens nationale en internationale muziekwedstrijden waaronder ook de eerste prijs tijdens het befaamde Adamsconcours.
Inmiddels heeft de 25-jarige Diximus Andrei Voica meerdere composities voor diverse bezettingen op zijn naam staan. Zijn compositie Homeland voor koor, orkest en vibrafoon solo ging in 2015 in première en werd meteen een succes. Sindsdien wordt Homeland nu ook met regelmaat door diverse orkesten in Duitsland uitgevoerd. In 2015 maakte Andrei zijn eerste solo-cd ‘ROOTS’ met eigen composities en trad op als solist tijdens de tournee KUMKA met The Transylvanian Percussion Ensemble in Nederland. THE BRIDGE is de nieuwste compositie van de Roemeense componist Andrei Voica en gaat tijdens de CADENZA-tournee in 2017 in premiére. Een epische compositie voor groot koor, vibrafoon en orkest. THE BRIDGE zou filmmuziek kunnen zijn met boeiende ritmes, opvallend slagwerk en grootse koormomenten.
Diximus Andrei Voica, het Interview
Welk soort muziek componeer je?
Mijn muziek kun je niet onderbrengen in een categorie, dat wil ik ook niet. Ik probeer steeds open te staan voor wat spontaan in mij naar boven komt en gebruik dit als basis voor mijn compositie. Verder heb ik de wens om muziek te componeren die spreekt tot de luisteraar en probeer hem daarmee te raken. Ik wil geen technicus zijn die vasthoudt aan regels en ook geen meeloper die contemporaine muziek schrijft zoals dat verwacht wordt van een componist in deze tijd. Omdat ik een grote affectie heb met de natuur wil ik dat deze ook doorklinkt in mijn muziek. Wat ik niet wil zijn wanklanken en aangeleerde constructies. Wat ik wel wil is alles wat de luisteraar kan beroeren en een communicatie creëert van hart tot hart.
Hoe kun jij je zelf onderscheiden als componist?
Zoals ik al aangaf, iedereen is anders en het verschil wordt gemaakt door de persoonlijkheid of wie je bent. Wat kan ik hier over zeggen. Ik ben niet bezig met anders of bijzonder zijn; ik schrijf muziek die spontaan in me opkomt. Alles wat ik zou proberen te zijn, is nooit echt. Ik wil mezelf zijn en mij zoveel mogelijk afsluiten van dat wat andere musici proberen – of in het verleden leraren probeerden – op te leggen. Wij, Roemeense musici, zijn toch al anders. Wij denken meer in de trant van improvisatie en hebben niet zoveel regels. Muziek is vrijheid en dit is ook voor mij heel belangrijk. Kijk naar onze authentieke volksmuziek, pure expressie van het moment zelf. In de volksmuziek denkt niemand na over de lengte van een noot, over hoe hard deze gespeeld moet worden en in welke volgorde met welke hand of vinger.
In Roemenië hebben wij het woord ‘DOR’ wat zoveel betekent als weemoed of nostalgie. Wij hebben de Doina en dansritmes die men alleen in Roemenië vanuit de volksmuziek kent. Deze zitten van nature in ons bloed en we zijn daar trots op. Heb je al eens de echte Roemeense volksmuziek gehoord? Nou, dan weet je waar ik het over heb! Ikzelf ben diep verankerd in de wortels van de Roemeense cultuur.
Wat betekent het voor jou om je eigen muziek te spelen tijdens de concerten waarbij je ook optreedt als solist?
Mijn eigen composities spelen vind ik het favoriete deel van het musicus-zijn. Met alles wat ik heb, laat ik mijn muziek horen en het liefst met begeleiding van een orkest en koor. Het geeft mij een diepe bevrediging. Naar mijn mening is een echte musicus diegene die zijn eigen composities speelt. Het is binnen de muziek het hoogste ideaal om je eigen muziek te kunnen spelen en ik denk dat dit voor iedereen zal gelden. Het is jammer dat niet elke componist in staat is zijn eigen muziek te vertolken. Ook is het jammer dat niet elke solist zijn eigen muziek schrijft. Ik zeg dit omdat het een enorme kick geeft om je eigen muziek op het podium te mogen spelen.
Bezoek het Carmina Burana Benefietconcert Eindhoven
De vibrafoon is een niet-alledaags instrument; hoe ben je ertoe gekomen om dit instrument te gaan bespelen als solist?
De vibrafoon wordt steeds populairder, eerst binnen de jazz en nu schrijven steeds meer componisten voor dit instrument. Hetzelfde geldt voor de marimba en andere percussie-instrumenten. Het is een lang verhaal hoe ik ertoe gekomen ben om voor de vibrafoon te kiezen. Rond mijn zevende jaar startte ik met pianoles net als mijn oudere zus. Eigenlijk voelde ik mij helemaal thuis aan de piano en kon niet stoppen het instrument te bespelen. Denkend aan een toekomst adviseerde mijn zus mij ook de vibrafoon te proberen. In Roemenië is het moeilijk een bestaan op te bouwen als pianist en met zoveel echt goede pianisten zijn de kansen klein. Mijn zus en mijn moeder stimuleerden mij in deze keuze om over te stappen naar de vibrafoon. Meteen na de eerste pogingen raakte ik enthousiast. De heldere en boventoonrijke klank plaatste me meteen in een sprookjeswereld en ik begon snel alle mogelijkheden van het instrument te verkennen. Ik experimenteerde in alle stijlen, van jazz tot klassiek, en vooral het improviseren gaf me veel plezier. Gelijktijdig ontdekte en bespeelde ik de marimba. Sinds 2014 heb ik de beschikking over een eigen vibrafoon die ik meeneem naar al mijn concerten. Nu ben ik op zoek naar een eigen marimba maar dat zal nog wel even op zich laten wachten. Het zijn dure instrumenten van rond de 20.000 euro. In vergelijking met een goede viool is het natuurlijk relatief gezien maar een klein bedrag.
Welke dingen doe je graag naast je muziek?
Ik houd van de natuur en breng daar graag veel tijd in door. Dan maak ik lange wandelingen en kan ik uren stilzitten op een mooie plek of ergens aan het water. Sinds een jaar woon ik in de omgeving van Maastricht, net over de grens, dus eigenlijk net in België. Ook daar zit ik midden in een mooie natuur met water, heuvels en bossen. Natuurlijk ben ik het liefst in Roemenië, de natuur is daar adembenemend. Zoveel verscheidenheid als in Transsylvanië vind ik hier niet. Ook de uitgestrekte ongereptheid kan ik hier niet vinden. Thuis in Sighișoara kan ik dagen lopen zonder andere mensen tegen te komen. We hebben nog grote oerbossen, beren, wolven en herten. De bergen zijn sprookjesachtig, de tijd staat er nog stil. De kleine eenvoudige dorpjes zijn arm, maar daar voel ik me thuis, door er gewoon te zijn. Daar ontstaat ook mijn muziek, daar zijn mijn wortels. Naast mijn liefde voor de natuur, probeer ik wat te schilderen en kijk ik een beetje voetbal, soms vind ik het leuk om te koken en vraag ik Roemeense recepten aan mijn moeder. Als ik dan mijn zelfgemaakte maaltijd eet, voel ik me weer een beetje thuis.
Hoe ziet de voorbereiding voor een concert eruit?
Er is veel voorbereidingstijd nodig maar die behoort tot de routine, het dagelijks studeren zoals ze dat noemen. Ik houd niet van het woord studeren en gebruik alleen de term ‘ik speel muziek’. Het belangrijkste voor een concert is de mentale voorbereiding. In stilte bereid ik me voor en maak contact met mijn innerlijk. Dit ervaar ik als heel prettig en ik ben blij als ik later uit het publiek reacties ontvang dat mijn spelen hen naar een andere dimensie bracht. Wat is het mooiste dat ik tot nu toe hebt geschreven? Dat is moeilijk te zeggen. Elke compositie staat op zichzelf en is voor mij speciaal.
Heb je internationale ambities?
Ja, zeker!
Vertel iets over je nieuwste compositie THE BRIDGE, die tijdens de novembertournee in première gaat.
The Bridge is mijn nieuwste compositie voor groot koor, orkest en vibrafoon solo. Met The Bridge ben ik voor mijzelf een nieuwe weg ingeslagen. Het is een episch werk geworden, een compositie die je filmmuziek zou kunnen noemen met grootse en bombastische koormomenten maar ook verstilde momenten waar slecht 3 instrumenten spelen, de vibrafoon, solo viool en solo cello. Het meest opvallende deel zullen de koorpassages zijn met boeiende ritmes en slagwerk. De hoofdrol heeft hier het imposant klinkende koor. The Bridge heeft als ondertitel ‘The Road To Zeus’; iedereen draagt zijn eigen demonen met zich mee en deze compositie vertelt over hoe wij deze overwinnen. De teksten zijn deels in het Latijn, deels teksten verkregen uit channeling.
Ik ken dirigent Raymond Janssen alsook het koor en orkest heel goed door de concerten en de tournees van de afgelopen jaren in Nederland. Ik hoop dat het ook nu een succes wordt en ik kan niet wachten op de repetities om mijn compositie voor het eerst live te horen.
Waar kunnen we Diximus Andrei Voica horen in de komende tijd?
Eerst heb ik in augustus enkele concerten in Roemenië, daarna ga ik naar Oekraïne voor de repetities en een concert ter voorbereiding van de tournee in november met Cadenza Productions. In Nederland ben ik dan vier maal te horen in het Concertgebouw Amsterdam, Rotterdam, Oudenbosch, Groningen en in Den Haag. Op 15 november, tijdens het benefietconcert voor kansloze jongeren in Roemenië, zal ik ook mijn nieuwste compositie laten horen.
